آیت‌الله خمینی در نامه‌ای از مسیر سفر حج (۱۳۱۲) به همسرش، عشق و دلتنگی عمیق خود را ابراز داشت و از زیبایی‌های بیروت نوشت و آرزوی حضور او را داشت. ایشان در عمل نیز نمونه‌ای از احترام، محبت و تعهد زناشویی بودند؛ هرگز با همسرشان تندی نمی‌کردند، در امور منزل دخالت نمی‌دادند و فرزندان را به رعایت حرمت مادرشان توصیه می‌کردند، گرچه همواره از خود در برابر همسرشان طلب رضایت داشتند
در جریان سفر آیت‌الله خامنه‌ای به مناطق زلزله‌زده سرپل‌ذهاب در سال ۱۳۹۶، هنگام دیدار با مردم، محافظ ایشان به دلیل ازدحام جمعیت نزدیک بود به زنی که در حال صحبت با آیت‌الله خامنه‌ای بود، اصابت کند. آیت‌الله خامنه‌ای با حائل کردن دست خود، مانع برخورد محافظ با آن زن شد و بدین ترتیب از کرامت او محافظت کرد. این اقدام که به عنوان “غیرت علوی” در فضای مجازی بازنشر شد، نشان‌دهنده توجه ایشان به حفظ احترام و کرامت بانوان بود.
آیت‌الله خمینی در سن هجده سالگی در حین سفر به اراک، شاهد رفتار نامناسب یک افسر با یک زن در اتوبوس بود. هنگام پیاده‌شدن در قهوه‌خانه، او کمربند افسر را گرفت و او را به پاسگاه برد و به او گفت: «تو افسر خائنی هستی!»
در سفر سلطان قابوس به ایران، محمدرضا پهلوی دستور داد دختران ایرانی برای خوش‌گذرانی در اختیار او قرار گیرند. گفته شد سلطان قابوس هر شب چهار تا پنج دختر داشته و از آن‌ها بسیار لذت برده است.
این متن، نامه‌ای از زنان یزد به مجلس شورای ملی در دوران رضا شاه را بازتاب می‌دهد که در آن به ظلم و ستم شدید پاسبانان و مأموران شهربانی به زنان، از جمله ضرب و جرح، غارت اموال (روسری و چادر نماز) و حتی به شهادت رساندن زنان بیمار یا باردار اشاره شده است. نویسنده نامه معتقد است که در زمان قانون کشف حجاب رضا شاه، حتی ناموس خود او نیز غیرت نداشت و این ظلم‌ها در حالی صورت می‌گرفت که شاه با بی‌حجابی ملکه و دخترانش، به مقدسات توهین می‌کرد.
اصلاحات فرهنگی و اجتماعی رضا شاه، که با هدف ترویج سکولاریسم و فرهنگ غربی انجام شد، پیامدهای عمیقی بر جامعه ایران داشت. این اصلاحات شامل محدودیت‌هایی بر مراسم و نمادهای مذهبی، ممنوعیت القاب مذهبی و انتقال نهادهای مذهبی به وزارت آموزش و پرورش بود. اوج این اصلاحات، قانون کشف حجاب بود که با ممنوعیت چادر در اماکن عمومی و ترویج اجباری بی‌حجابی همراه شد. پیامدهای این قانون شامل افزایش چشمگیر طلاق و جدایی زنان از خانواده‌هایشان بود. در مجموع، این اصلاحات به عنوان عامل انحرافات اجتماعی و فرهنگی در ایران تلقی می‌شود.