آیت‌الله خمینی در روز رأی‌گیری “جمهوری اسلامی”، با وجود ازدحام جمعیت، تنها یک بار رأی داد و از انداختن رأی مجدد برای ثبت تصاویر بهتر خودداری کرد تا به حق رأی مردم احترام بگذارد. او حتی با وجود اختلاف نظر در مورد انتخاب بنی‌صدر، به نتیجه نهایی انتخابات و انتخاب مردم احترام گذاشت و تنها در مواردی که با اسلام مغایرت داشت، نظر مخالف را اعمال می‌کرد
اسدالله علم، معتمد محمدرضا پهلوی، اعتراف می‌کند که انتخابات مجلس و هیأت حاکمه تحت کنترل کامل شاه و حزب حاکم بود و نمایندگان از پیش انتخاب می‌شدند. او به فساد و زد و بند در این فرایند اشاره کرده و قشر بالای جامعه را “اَفسد‌النّاس” می‌نامد. این بی‌اعتمادی به انتخابات، منجر به مشارکت پایین مردم شد، چنانکه در انتخابات انجمن‌های شهرداری تهران در سال ۱۳۵۵، از پنج میلیون نفر جمعیت، تنها حدود ۶۰-۷۰ هزار نفر ثبت‌نام کردند
انتخابات مجلس شورای ملی در دوران رضا پهلوی کاملاً فرمایشی بود؛ در انتخابات دوره‌ی ششم، آیت‌الله مدرس هیچ رأیی نداشت. او با طنز پرسید: «آن یک رأی که خودم به خودم دادم، کجاست؟!» رضا پهلوی اهمیتی به نظر مردم نمی‌داد