نمونه هایی از اقتدار و عزت آیت‌الله خامنه‌ای در مواجهه با دشمنان اقتدار شامل شوخ‌طبعی در زندان ساواک علیرغم تراشیدن ریش و تحقیر، سخنرانی قاطع علیه آمریکا و شوروی در مجامع بین‌المللی، اصرار بر اجرای حکم اعدام سلمان رشدی با وجود تهدیدات غرب، عدم خم کردن سر در مقابل قذافی، و تشویق حزب‌الله به مقاومت در جنگ ۳۳ روزه لبنان است که به پیروزی آنان منجر شد.
این متن به عدم سازش آیت‌الله خمینی با دشمنان، حتی در دوران تبعید، اشاره دارد. نمونه‌هایی از این عدم سازش شامل نپذیرفتن غذای نامناسب در تبعیدگاه ترکیه، رد قرآن ارسالی صدام در نجف، و برخورد تحقیرآمیز با مقامات عراقی در مجلس ختم آیت‌الله حکیم است. همچنین، آیت‌الله خمینی با رد ملاقات با شاپور بختیار تا زمانی که عنوان نخست‌وزیری را داشت، بر موضع قاطع خود تأکید کرد.
این متن حکایتی از تعامل آیت‌الله خامنه‌ای با شهید سید محمدباقر حکیم در دوران پس از سقوط صدام و تسلط آمریکا بر عراق را بازگو می‌کند. زمانی که شهید حکیم قصد بازگشت به نجف را داشت، آیت‌الله خامنه‌ای به او توصیه کرد که از قدرت آمریکا نترسد و تاکید کرد که آمریکایی‌ها حقیرند و باید از عراق خارج شوند. شهید حکیم با ابراز تعجب از این اطمینان خاطر، به تهدیدات آمریکا علیه ایران اشاره کرد. آیت‌الله خامنه‌ای در پاسخ، دلیل این اطمینان را اتکا به خداوند دانست و بیان کرد که با وجود شناخت از قدرت و وحشی‌گری آمریکا، اتکا به خدا باعث آرامش و عدم ترس می‌شود.
تکای محمدرضا پهلوی به قدرت‌های خارجی، به ویژه آمریکا، انگلستان و شوروی، در طول دوران حکومتش اشاره دارد. او پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، از حمایت‌های همه‌جانبه آمریکا، روابط خوب با شوروی و حمایت دیرینه انگلستان برخوردار بود و این امر باعث شده بود که جایگاه خود را مستحکم بداند. با این حال، در سال ۱۳۵۷، این امیدها به ناامیدی بدل شد. هنگامی که آمریکایی‌ها او را به ترک ایران تکلیف کردند، او از عدم حمایت آن‌ها متعجب شد. حتی پس از فرار از ایران، با ممانعت ورود به آمریکا مواجه شد و به ناسپاسی و نامردی آمریکایی‌ها اشاره کرد، در حالی که تمام عمر خود را در خدمت به ایالات متحده گذرانده بود.