نمونه هایی از اقتدار و عزت آیت‌الله خامنه‌ای در مواجهه با دشمنان اقتدار شامل شوخ‌طبعی در زندان ساواک علیرغم تراشیدن ریش و تحقیر، سخنرانی قاطع علیه آمریکا و شوروی در مجامع بین‌المللی، اصرار بر اجرای حکم اعدام سلمان رشدی با وجود تهدیدات غرب، عدم خم کردن سر در مقابل قذافی، و تشویق حزب‌الله به مقاومت در جنگ ۳۳ روزه لبنان است که به پیروزی آنان منجر شد.
این متن حکایتی از تعامل آیت‌الله خامنه‌ای با شهید سید محمدباقر حکیم در دوران پس از سقوط صدام و تسلط آمریکا بر عراق را بازگو می‌کند. زمانی که شهید حکیم قصد بازگشت به نجف را داشت، آیت‌الله خامنه‌ای به او توصیه کرد که از قدرت آمریکا نترسد و تاکید کرد که آمریکایی‌ها حقیرند و باید از عراق خارج شوند. شهید حکیم با ابراز تعجب از این اطمینان خاطر، به تهدیدات آمریکا علیه ایران اشاره کرد. آیت‌الله خامنه‌ای در پاسخ، دلیل این اطمینان را اتکا به خداوند دانست و بیان کرد که با وجود شناخت از قدرت و وحشی‌گری آمریکا، اتکا به خدا باعث آرامش و عدم ترس می‌شود.
این متن بر اتکای آیت‌الله خمینی به خداوند در تمامی مراحل نهضت و انقلاب اسلامی تاکید دارد. او در مواجهه با وقایع سرکوبگرانه مانند حادثه فیضیه در سال ۱۳۴۲، با اطمینان به خدا، از ترک محل خودداری می‌کرد و معتقد بود که “خدا با ماست”. حتی در پاریس، در پاسخ به نگرانی اطرافیان برای بازگشت به ایران، بر توکل خود به خداوند تاکید داشت. در مواجهه با قدرت‌های بزرگ مانند ارتش، آمریکا و اروپا، اطمینان او به خداوند، نقطه اتکای اصلی‌اش بود. این اتکا به قدرت الهی، در دوران محاصره اقتصادی انقلاب نیز ادامه یافت و او معتقد بود که این انقلاب به دست قدرت خدا پیروز شده و توسط همان قدرت حفظ خواهد شد.
آیت‌الله خامنه‌ای چهل هزار نفر در ورزشگاه تختی مشهد جمع شده بودند. حکومت نظامی بود و نیروهای ژاندارمری و ارتش با تانک دور تا دور
آیت‌اللّه خمینی در اواخر جنگ و دوران موشک‌باران تهران، هیچ تغییری در برنامه روزانه یا محل اقامت خود نداد و حتی از پناهگاه استفاده نکرد. پزشکان او تأیید کرده‌اند که ضربان قلب و فشار خونش حتی در زمان حملات نیز ثابت بوده است. این رفتار نشان‌دهنده آرامش و عدم ترس ایشان در شرایط بحرانی بود
پس از شکست کودتای ۲۴ مرداد ۱۳۳۲، محمدرضا پهلوی با وحشت شدید، ثریا را برای فرار فوری از ایران به مقصد عراق از طریق رامسر و هواپیما بیدار کرد. در شتاب خروج، شاه ثریا را فراموش کرد و هواپیما مجبور به بازگشت شد، که ثریا در نهایت با عجله وارد آن شد و ناخواسته بر اسلحه شاه نشست. این رویداد، اوج اضطراب شاه، پیامدهای شکست کودتا و لحظات پرمخاطره ترک کشور را به تصویر می‌کشد.
در پی حمله متفقین در شهریور ۱۳۲۰، رضا پهلوی به سرعت دچار آشفتگی روانی و ضعف جسمانی شد. ارتشش در همان ساعات اولیه متلاشی گردید و او که کاملاً مستأصل شده بود، دست به تصمیمات متناقض زد. سرانجام، وی سراسیمه به بندرعباس رفته و با کشتی انگلیسی از ایران خارج شد.
امام صادق علیه السلام : در شگفتم از کسى که از چهار چیز مى هراسد، اما چگونه به چهار چیز پناه نمى برد!