توکل امام خمینی

این متن بر اتکای آیت‌الله خمینی به خداوند در تمامی مراحل نهضت و انقلاب اسلامی تاکید دارد. او در مواجهه با وقایع سرکوبگرانه مانند حادثه فیضیه در سال ۱۳۴۲، با اطمینان به خدا، از ترک محل خودداری می‌کرد و معتقد بود که “خدا با ماست”. حتی در پاریس، در پاسخ به نگرانی اطرافیان برای بازگشت به ایران، بر توکل خود به خداوند تاکید داشت. در مواجهه با قدرت‌های بزرگ مانند ارتش، آمریکا و اروپا، اطمینان او به خداوند، نقطه اتکای اصلی‌اش بود. این اتکا به قدرت الهی، در دوران محاصره اقتصادی انقلاب نیز ادامه یافت و او معتقد بود که این انقلاب به دست قدرت خدا پیروز شده و توسط همان قدرت حفظ خواهد شد.

 

ادامه مطلب »

مدیریت بحران های داخلی و خارجی رهبری

ثبات قدم آیت‌الله خامنه‌ای در مواجهه با بحران‌ها مثلا در فتنه ۱۳۷۸، با وجود نزدیکی آشوب‌گران به بیت رهبری، ایشان حاضر به جابجایی نشدند. این موضع در فتنه ۱۳۸۸ نیز تکرار شد. در جریان جنگ خلیج فارس، با وجود تهدید آمریکا، ایشان دستور گسترش واحدهای نظامی در مناطق مرزی و مقابله قاطعانه با هرگونه تجاوز را صادر کردند. در مقابل، متن به واکنشی نامناسب از سوی یکی از معاونین وزارت کشور در سال ۱۳۷۸ اشاره می‌کند که با شعار دادن مردم، آن‌ها را به سمت بیت رهبری هدایت کرد

ادامه مطلب »

رهاشدن کشور در بحران توسط محمدرضا

محمدرضا پهلوی، پیش از فرار در دی ماه ۱۳۵۷، سابقه ترک کشور در زمان بحران را داشته است. او چند روز پیش از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، ابتدا به شمال، سپس به عراق و نهایتاً به ایتالیا گریخت تا امنیت خود را در صورت شکست کودتای آمریکایی‌ها علیه دکتر مصدق تامین کند

ادامه مطلب »

فرار در بحران و سقوط رضا پهلوی

در ۲۵ شهریور ۱۳۲۰، جاده‌ی تهران-قزوین شاهد پیشروی تانک‌ها و کامیون‌های نظامی شوروی به سمت پایتخت ایران بود که یادآور حوادث سال ۱۲۹۴ بود. رضا پهلوی، شاه وقت ایران، با وجود شناخت و نفرت از روس‌ها، به جای مقاومت، استعفا داد و از تهران گریخت. او سپس به اصفهان پناهنده شد و از کشور تبعید گردید و ایران را در بحرانی عمیق رها کرد.

ادامه مطلب »