رضاخان، چه در دوران وزارت جنگ و قزاقی و چه پس از رسیدن به مقام رئیس‌الوزرایی، شخصیتی خشمگین و عصبانی داشت. او در مواجهه با افرادی که او را خشمگین می‌کردند، بدون توجه به جایگاهشان – از رئیس‌الوزرا و رئیس نظمیه گرفته تا مدیر روزنامه و افسر – بلافاصله دست به کتک زدن و سیلی زدن می‌برد. این رفتار خشن و تغییرناپذیر، نشان‌دهنده پایداری خوی گذشته او، حتی در بالاترین مقام سیاسی کشور بود
در جریان یک شام، محمدرضا پهلوی از اسدالله علم، نخست‌وزیر، درباره گزارشی از بی‌بی‌سی پرسید. علم ابتدا گزارش را بی‌اهمیت و صرفاً مبتنی بر واقعیت دانست. اما پس از آنکه شاه بخشی از گزارش را خواند، به شدت خشمگین شد، علم را مورد ناسزا و فحاشی قرار داد و فریاد کشید، به طوری که باعث وحشت خانواده سلطنتی شد. علم از این واکنش شدید شاه نسبت به گزارشی که آن را صحیح اما بی‌اهمیت می‌دانست، متعجب شد
به او خبر دادند که فلان عالم در فلان شهر کشور پشت سرش بدگویی کرده است. او گفت: «خوب بدگویی کرده باشد! مگر من کیستم
آیت‌الله خامنه‌ای ضمن داشتن سعه‌ی صدر در برابر نقدهای علمی که به رشد فکری و علمی منجر میشود، مرزبندی روشنی با روش‌های مخرب و مغرضانه‌ای که به جامعه آسیب می‌رساند، قائل هستند.
رضا پهلوی با خودکامگی، طرح‌های عمرانی دلخواه خود را با ترسیم روی نقشه دیکته می‌کرد و مقامات محلی را وادار به اجرای فوری و حتی نمایشی (مانند کاشت شبانه درختان) می‌نمود. او به جزئیات ناچیزی مانند تعداد درختان اهمیت داده و مسئولان را به شدت تنبیه می‌کرد. در یک مورد، دستور تیرباران ۵۴ نفر را صادر کرد که به دلیل عجله در اجرا، منجر به کشته شدن ۷ نفر بی‌گناه دیگر شد و بی‌رحمی و بی‌توجهی او به جان انسان‌ها را آشکار ساخت.
محمدرضا پهلوی به شدت از دکتر کنی، رئیس حزب مردم، به دلیل انتقاد از دولت و زیر سوال بردن آزادی انتخابات در دوران سلطنتش، انتقاد کرد. در پی این انتقاد، پهلوی دستور برکناری کنی و انتصاب ناصر عامری را صادر کرد. با این حال، محمدرضا پهلوی با پیشنهادات اصلاحی عامری، از جمله رایگان کردن تحصیل و درمان، مخالفت کرد و او را به خاطر انتقاداتش به شدت تحقیر کرد. عامری مجبور شد در تبریز اعتراف به اشتباه کند (“در گرگان گُه خوردم”) و پهلوی از این اقدام رضایت نشان داد. این وقایع نشان‌دهنده خودکامگی و عدم تحمل انتقاد در حکومت پهلوی است.
در اوج جنگ ایران و عراق، زمانی که به آیت‌الله خمینی خبر دادند شیخ علی تهرانی در رادیو بغداد به او اهانت می‌کند، ایشان در پاسخ گفتند که اتفاقاً چند روز پیش به یاد او بوده و برایش دعا کرده‌اند. این واکنش نشان‌دهنده گذشت و بزرگواری آیت‌الله خمینی حتی نسبت به دشمنانش بود.
در اردیبهشت ۱۳۸۶ در مشهد، یکی از علمای شهر به دلیل ارتباط در دوران قبل از انقلاب با حکومت طاغوت به جلسه‌ای دعوت نشد. آیت‌الله خامنه‌ای از این موضوع ناراحت شده و دلیل آن را جویا شدند. این رویداد نشان‌دهنده عدم کینه‌ورزی ایشان نسبت به مخالفان است؛ چرا که حتی به کسانی که در زندان‌های ساواک باعث شکنجه ایشان بودند، توصیه به عفو، گذشت، احوالپرسی و کمک می‌کردند. این سیره، محبت و توجه زیاد ایشان به مخالفان و به طریق اولی به زیردستان را برجسته می‌سازد.
اصلاحات فرهنگی و اجتماعی رضا شاه، که با هدف ترویج سکولاریسم و فرهنگ غربی انجام شد، پیامدهای عمیقی بر جامعه ایران داشت. این اصلاحات شامل محدودیت‌هایی بر مراسم و نمادهای مذهبی، ممنوعیت القاب مذهبی و انتقال نهادهای مذهبی به وزارت آموزش و پرورش بود. اوج این اصلاحات، قانون کشف حجاب بود که با ممنوعیت چادر در اماکن عمومی و ترویج اجباری بی‌حجابی همراه شد. پیامدهای این قانون شامل افزایش چشمگیر طلاق و جدایی زنان از خانواده‌هایشان بود. در مجموع، این اصلاحات به عنوان عامل انحرافات اجتماعی و فرهنگی در ایران تلقی میشود.
محمدرضا پهلوی در نامه‌ای به ملک فیصل، او را به مدرنیزاسیون تشویق کرد و خواستار باز شدن مرزها، آموزش مختلط و ایجاد دیسکو شد. او این اقدامات را برای ثبات حکومت فیصل ضروری دانست. ملک فیصل با تعجب پاسخ داد که او پادشاه یک کشور مسلمان است، نه فرانسه
آیت‌الله خمینی با شبهات مارکسیستی از طریق درک مستقیم آنها مقابله می‌کردند، بر استفاده از منابع اسلامی در محتوای فرهنگی تأکید داشتند و با نگارش “کشف‌الاسرار” از اسلام در برابر توهین‌ها دفاع نمودند
نقش رهبر انقلاب اسلامی در مبارزه با انحرافات فکری و اخلاقی اشاره دارد که آن را “جهاد روشنگری” می‌نامد. او همواره بر گرایش به معنویت و خودسازی، به‌ویژه در جوانان، تأکید می‌کند و مصادیقی چون اعتکاف، تلاوت قرآن و مطالعه شرح حال شهدا را مثال می‌زند. متن توضیح می‌دهد که با وجود هجمه‌های فکری فضای مجازی، این رهبر توانسته است جوانان ایران را هدایت کند و صحنه‌های پرشور دینداری مانند حضور میلیونی در اعتکاف، پیاده‌روی اربعین، زیارت اماکن مذهبی و استقبال از فیلم‌های دینی را رقم بزند.
در اواخر دوران حکومتش (شهریور ۱۳۲۰)، رضا پهلوی حدود نیمی از نقدینگی کل کشور را در اختیار داشت (۶۸۰ میلیون ریال). او بخش‌های بزرگی از مازندران را تصاحب کرد و با استفاده از قدرت، املاک زیادی را با قیمتی دلخواه و گاهی با تهدید مالکان خرید. همچنین هتل‌ها و کارخانه‌های متعددی برای خود ساخت. او حداقل ۱۰۰ میلیون دلار از محل حق‌الامتیاز نفت را شخصاً برداشت کرد که معادل کل ظرفیت وام‌دهی بانک مهمی در آمریکا در آن زمان بود. این اقدامات نشان‌دهنده‌ی حرص شدید او برای چپاول اموال ایران است.
پس از تبعید رضا شاه، محمدرضا پهلوی ابتدا املاک غصب‌شده توسط پدرش (حدود ۲۰۰۰ آبادی) را به مجلس شورای ملی سپرد تا به صاحبان اصلی بازگردانده شوند. اما سپس این املاک را پس گرفت و با تأسیس «بنیاد پهلوی»، آنها و سایر اموال نامشروع پدرش را رسماً متعلق به خانواده‌ی خود کرد. این بنیاد با عنوان «خیریّه» در اقتصاد کشور نفوذ یافت و به ابزاری برای پاداش دادن به حامیان حکومت تبدیل شد. تا سال ۱۳۵۶، بنیاد پهلوی مالک سهام ۲۰۷ شرکت در بخش‌های مختلف اقتصادی از جمله معدن، سیمان، بانک، بیمه، هتل، فلزات، کشت و صنعت و ساختمان بود.
آیت‌الله خمینی درخواست پسرش احمد مبنی بر نصب نرده در ایوان برای حفظ جان فرزندش را رد کرد. او این درخواست را اولین قدم شیطان برای وسوسه انسان به حرص و آز دانست و تأکید کرد که قناعت، مانع افتادن انسان به دام شیطان میشود.
سطح پایین تحصیلات، توانایی فکری و فرهنگ عمومی‌اش رضا شاه ،بر اساس نامه فوق ،واضح و مشهود میباشد .این وضعیت به عنوان عاملی برای تقلید کورکورانه از فرهنگ اروپا معرفی شده است.
دوران تحصیل محمدرضا پهلوی ،فردی بود که در درس، به خصوص ریاضی، ضعیف بوده و به دلیل جایگاه ولیعهدی، از بازخواست درسی مصون بوده است. در سوئیس، معلم او متوجه شده که تکالیفش را دوست صمیمی‌اش نوشته است. او بدون دیپلم به ایران بازگشت و در دانشکده نظامی ثبت نام کرد. سپس به عنوان بازرس ارتش، سه سال را در سفر به سراسر کشور گذراند و در نهایت با درجه ستوان دومی فارغ‌التحصیل شد و به سرعت به درجه سروانی رسید. نویسنده این روند تحصیلی را “طی کردن آسان پلّه‌های علم و سواد” توصیف می‌کند
آیت‌الله خمینی غرق در مطالعه بود و در اتاقش پشت انبوه کتاب‌ها یافت می‌شد. او با تبحّر زیاد، کتب تاریخی و داستان‌های سیاسی-اجتماعی معروف، مانند «نگاهی به تاریخ جهان» نهرو و «شوهر آهو خانم» را پیش از انقلاب مطالعه کرده بود. آمادگی برای نماز و تدریس، او را از غرق شدن در کتاب باز می‌داشت.
آیت‌الله خامنه‌ای کتاب‌خوانی حرفه‌ای است که هنگام مطالعه یادداشت‌برداری می‌کند. کتابخانه شخصی او با بیش از ۳۰ هزار جلد کتاب، حاصل جمع‌آوری شخصی و هدایای مؤلفان و ناشران است. تبحر او در کتاب‌شناسی، باعث شگفتی ناشران شده است. این علم‌اندوزی در حوزه‌های مختلف از جمله فلسفه، علوم عقلی و هنر، به او اجازه می‌دهد تا با دید کارشناسانه و دقیق صحبت کند و از این نظر، او را در میان مسئولان فرهنگی بی‌نظیر می‌دانند.
در ۲۵ شهریور ۱۳۲۰، جاده‌ی تهران-قزوین شاهد پیشروی تانک‌ها و کامیون‌های نظامی شوروی به سمت پایتخت ایران بود که یادآور حوادث سال ۱۲۹۴ بود. رضا پهلوی، شاه وقت ایران، با وجود شناخت و نفرت از روس‌ها، به جای مقاومت، استعفا داد و از تهران گریخت. او سپس به اصفهان پناهنده شد و از کشور تبعید گردید و ایران را در بحرانی عمیق رها کرد.
محمدرضا پهلوی، پیش از فرار در دی ماه ۱۳۵۷، سابقه ترک کشور در زمان بحران را داشته است. او چند روز پیش از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، ابتدا به شمال، سپس به عراق و نهایتاً به ایتالیا گریخت تا امنیت خود را در صورت شکست کودتای آمریکایی‌ها علیه دکتر مصدق تامین کند
در نیمه‌شب، خبری مبنی بر بمباران تهران، از جمله جماران (محل اقامت آیت‌الله خمینی) در ساعت پنج صبح فردا، به اطلاع ایشان و پسرش احمد رسید. با وجود اطلاع‌رسانی احمد، آیت‌الله خمینی به این خبر اعتنایی نکرد و برنامه روزمره خود را پی گرفت.
ثبات قدم آیت‌الله خامنه‌ای در مواجهه با بحران‌ها مثلا در فتنه ۱۳۷۸، با وجود نزدیکی آشوب‌گران به بیت رهبری، ایشان حاضر به جابجایی نشدند. این موضع در فتنه ۱۳۸۸ نیز تکرار شد. در جریان جنگ خلیج فارس، با وجود تهدید آمریکا، ایشان دستور گسترش واحدهای نظامی در مناطق مرزی و مقابله قاطعانه با هرگونه تجاوز را صادر کردند. در مقابل، متن به واکنشی نامناسب از سوی یکی از معاونین وزارت کشور در سال ۱۳۷۸ اشاره می‌کند که با شعار دادن مردم، آنها را به سمت بیت رهبری هدایت کرد
رضا پهلوی، پادشاه ایران، خود را نه تنها قدرتمند، بلکه سرچشمه حکمت و “سایه خدا” می‌دانست و در تمام امور دولتی دخالت می‌کرد. در اواخر سلطنتش، این تکبر به حدی رسید که ادعای خدا بودن را نیز پذیرفت و دچار جنون قدرت شد.
گزارش‌های تاریخی، از جمله گزارش سیا، شاهدی بر عقده خودبزرگ‌بینی محمدرضا پهلوی هستند. وی با نادیده گرفتن مبانی اقتصادی و منطق، دستور به ادغام کارخانه‌ها برای منافع بلژیکی‌ها داد و تنها به “امر من” اکتفا کرد. تکبر او در تغییر و طولانی‌تر کردن القاب خود، از “آریامهر” تا “اعلی‌حضرت همایون محمّدرضا پهلوی آریامهر شاهنشاه ایران” آشکار است. او حتی از به کار رفتن لقب “شخص اول” برای خود به شدت ناراحت شد. پهلوی مناسبت‌های تقویم را نیز به خود و خانواده‌اش نسبت داد و جشن‌های اجباری در مناسبت‌های تولد، نجات از ترور، و کودتا ترتیب داد، که این امر اوج خودبزرگ‌بینی و تلاش برای اسطوره‌سازی از خود و خاندانش را نشان می‌دهد
در سالهای پیش از انقلاب، هنگام تدریس در مسجد سلماسی قم، که اجازه نمی‌داد شاگردان پشت سرش راه بروند و خودش ترجیح می‌داد پشت آنها برود؛و زمان بازگشت از تبعید در بهمن ۱۳۵۷، که هرگونه استقبال تشریفاتی را رد کرد و گفت: «من یک طلبه‌ام که برمی‌گردم؛ می‌خواهم در میان امت باشم، ولو پای‌مال شوم
آیت‌الله خامنه‌ای، پیش از پایان ریاست‌جمهوری، مکرراً بر علاقه‌اش به **مشاغل فرهنگی** تأکید کرده و قصد داشت پس از آن به این گونه فعالیت‌ها بپردازد. ایشان هرگز به دنبال **منصب رهبری** نبوده و حتی پیش از انتخاب، از خداوند خواسته بودند که اگر این مسئولیت به دین و آخرتشان ضرر می‌رساند، از آن دور بمانند. حتی پس از تصدی مقام رهبری، **تواضع** خود را حفظ کرده و در مسائل روزمره نیز آن را نشان داده‌اند.
رضا شاه بخش عمده‌ای از بودجه‌های نظامی و عمرانی (راه‌آهن و بنادر) را به اختلاس اختصاص داد، به‌طوری که بیش از ۲۰ میلیون پوند از ۳۱ میلیون پوند درآمد نفتی ایران را دزدید. او در حساب‌های بانکی خود در لندن بین ۲۰ تا ۳۰ میلیون پوند پول داشت. این ثروت می‌توانست برای خرید سهام شرکت نفت ایران و انگلیس (APOC) و جلوگیری از بحران‌های بعدی مورد استفاده قرار گیرد، اما رضا شاه از طریق رشوه، خریدهای ارزان و تصاحب املاک، این ثروت را جمع‌آوری کرده بود
حکومت محمدرضا پهلوی آلوده به فساد و رشوه‌خواری گسترده بود، به طوری که شاه، خواهرش اشرف و وزیر دربار در رأس آن قرار داشتند. نخبگان و نظامیان نیز از این فساد بهره‌مند شده و درآمدهای کلانی از این طریق کسب می‌کردند. شاه همچنین از بودجه عمومی برای هزینه‌های شخصی و خانوادگی، از جمله خرید اموال لوکس و برگزاری جشن‌ها، استفاده می‌کرد.
مدیریت اقتصادی،امام خمینی به گونه ای بود که با اتکا به درآمد ارثیه‌ای زمینی، زندگی خود را اداره می‌کرده و تا زمان رسیدن به جایگاه مرجعیت، از منابع مالی مذهبی (سهم امام) استفاده نکرده است
زندگی آیت‌الله خامنه‌ای با سادگی و پرهیز از تجمل در مراسم شخصی (مانند عروسی پسران) و حساسیت شدید به حلال بودن درآمد و هزینه (حتی در پذیرایی هواپیما) مشخص میشود. ایشان هزینه‌های شخصی و اداری را از جیب خود پرداخت کرده و هرگز خود را در قبال بیت‌المال بدهکار نمی‌دانند
رضا پهلوی به دلیل عصبانیت، افراد مختلف از جمله افسر پلیس و ملا را مورد ضرب و شتم قرار می‌داد. او در برابر انتقاد روزنامه تهرانی دستور توقیف آن را صادر کرد. همچنین، در مورد چپاول اموال توسط سران ارتش، به جای برخورد با آنان، از منتقد عصبانی شد، زیرا خود او نیز از اموال غصب شده سهم برمی‌داشت
دانش‌آموزان نامه‌ای برای آیت‌الله خمینی نوشته و در آن، با الهام از متون دینی، قصد خود را برای نصیحت کردن ایشان بیان می‌کنند. با این حال، به دلیل جایگاه و تقوای آیت‌الله خمینی، خود را ناتوان از چنین کاری می‌دانند. آیت‌الله خمینی در پاسخ، ضمن ابراز لطف به نامه دانش‌آموزان، آرزو می‌کند که کاش آنها او را نصیحت می‌کردند، چرا که خود را محتاج نصیحت می‌داند.
دختر ۱۷ سالهای به نام «زینب.ن» از تهران، در نامه‌ای انتقادی به آیت‌الله خامنه‌ای، به برخورد تند ایشان با مردی که در روز قدس در میان خطبه‌ها نامه‌ای داشته، اشاره می‌کند. آیت‌الله خامنه‌ای در پاسخ، ضمن تشکر از تذکر زینب، اعتراف می‌کند که ممکن است لحن گوینده تلخ باشد و از خداوند طلب بخشش و اصلاح برای خود می‌کند. او هیچ دفاعی از رفتار خود نمی‌کند و ابراز امیدواری می‌کند که گوینده، در صورت امکان، مورد تذکر قرار گیرد.
رضا شاه ،سالهای پایانی سلطنت خود، دچار جنون قدرت شد و حتی در مسائل جزئی مانند کاشت درخت، علیرغم نظر کارشناسان مبنی بر عدم رشد، دستور به اجرای آن می‌داد. این اصرار بر دخالت شخصی در تمام امور، از بالاترین سیاست‌ها تا جزئی‌ترین جزئیات، نشان‌دهنده عدم پذیرش نظر کارشناسان و نگاه خودکامه او به قدرت بود
محمد رضا شاه با وجود مخالفت کارشناسان، دستور به ادغام کارخانه‌ها برای منافع بلژیکی‌ها می‌دهد و معتقد است امر او برای تحقق صرفه اقتصادی کافی است. در مثالی دیگر، او با وجود توضیح وزیر دربار درباره عدم صرفه اقتصادی کشاورزی داخلی در مقایسه با واردات گندم از آمریکا، بر نظر خود مبنی بر سودآور بودن کشاورزی با مساعدت‌های دولتی اصرار می‌ورزد
سیره آیت‌الله خمینی ، مبنی بر احترام به نظر کارشناسان، حتی در موارد اختلاف نظر، مثلا امام خمینی با انتخاب منتظری و نخست‌وزیری بازرگان مخالف بوده، اما نظر خبرگان را پذیرفته است. در مثالی دیگر، خمینی دستور داد تصاویر شهدا از بزرگراه تهران-قم که باعث حواس‌پرتی رانندگان می‌شد، جمع‌آوری شده و تنها با تأیید کارشناسان تصادفات در میادین شهر نصب شوند
ایت الله خامنه ای با مطالعه دقیق، دریافت گزارش‌های جامع از نهادها و پیگیری امور، قادر به ارائه دیدگاه‌های ظریف و دقیق در حوزه‌های مختلف است. همچون: تدوین برنامه‌های توسعه و سند چشم‌انداز ۲۰ ساله، برنامه‌ریزی سفرهای استانی بر اساس گزارش‌های دقیق و مشورت با کارشناسان، و همچنین پیروی از دستورالعمل‌های پزشکی در دوران کرونا (مانند استفاده از ماسک و تزریق واکسن) ذکر شده است. تأکید بر “کار کارشناسی‌شده” در توصیه‌های ایشان، مانند کاشت انواع درختان در مراسم درخت‌کاری، نیز برجسته شده است.
رضا پهلوی با خشونت و الفاظ رکیک به وزیر دارایی خود ،به دلیل دستور ساخت سد توسط وزیر (که خود دستور از سوی رضا پهلوی بوده) صورت می‌گیرد،حمله می‌کند. و منجر به جراحت وزیر میشود. این رفتار، فقدان درک رضا پهلوی از اخلاق و ادب عامل تردید در مورد توانایی او در وارد کردن مظاهر تمدن جدید،میشود.
پهلوی در واکنش به انتقادها در مورد اظهاراتش درباره جنگ احتمالی در شاخ آفریقا، با عصبانیت شدید و استفاده از الفاظ بسیار رکیک، منتقدان و “محافل سیاسی تهران” را مورد حمله قرار داده است. همچنین، متن فهرستی از فحاشی‌های وی به چهره‌های سرشناس بین‌المللی از جمله خبرنگار نیویورک تایمز، مسئول دفتر ایران در وزارت خارجه آمریکا، نماینده انگلیس در سازمان ملل و سفیر انگلیس در ایران، و همچنین روزنامه‌نگاران داخلی را ارائه می‌دهد که نشان‌دهنده سطح پایین ادب و نزاکت محمدرضا پهلوی است.
خلاصه:
این متن به رفتار متواضعانه و مؤدبانه فردی (که با نام “بتول خانم” خطاب میشود) نسبت به کارگران خود اشاره دارد. او با لحنی مهربان احوالپرس کارگران بوده، با صدای بلند با آنها صحبت نمی‌کرده و با احترام و اضافه کردن صفات نیکو به نامشان، با آنها برخورد می‌کرده است. این رفتار نشان‌دهنده ادب او در مواجهه با زیردستان و همچنین مسئولین است.
متن به برخورد آیت‌الله خامنه‌ای با فهرستی داخلی اشاره دارد که در آن نام برخی بزرگان (آیت‌الله‌ها) با عنوان “آقایان” نوشته شده بود. ایشان بر اصلاح این فهرست تأکید کرده و بیان داشتند که حتی در یادداشت‌های داخلی و غیررسمی، باید عناوین افراد به درستی رعایت شود. این امر نشان‌دهنده پایبندی ایشان به رعایت ادب و احترام نسبت به دیگران، حتی در غیاب آنها است.
تکای محمدرضا پهلوی به قدرت‌های خارجی، به ویژه آمریکا، انگلستان و شوروی، در طول دوران حکومتش اشاره دارد. او پس از کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲، از حمایت‌های همه‌جانبه آمریکا، روابط خوب با شوروی و حمایت دیرینه انگلستان برخوردار بود و این امر باعث شده بود که جایگاه خود را مستحکم بداند. با این حال، در سال ۱۳۵۷، این امیدها به ناامیدی بدل شد. هنگامی که آمریکایی‌ها او را به ترک ایران تکلیف کردند، او از عدم حمایت آنها متعجب شد. حتی پس از فرار از ایران، با ممانعت ورود به آمریکا مواجه شد و به ناسپاسی و نامردی آمریکایی‌ها اشاره کرد، در حالی که تمام عمر خود را در خدمت به ایالات متحده گذرانده بود.
این متن بر اتکای آیت‌الله خمینی به خداوند در تمامی مراحل نهضت و انقلاب اسلامی تاکید دارد. او در مواجهه با وقایع سرکوبگرانه مانند حادثه فیضیه در سال ۱۳۴۲، با اطمینان به خدا، از ترک محل خودداری می‌کرد و معتقد بود که “خدا با ماست”. حتی در پاریس، در پاسخ به نگرانی اطرافیان برای بازگشت به ایران، بر توکل خود به خداوند تاکید داشت. در مواجهه با قدرت‌های بزرگ مانند ارتش، آمریکا و اروپا، اطمینان او به خداوند، نقطه اتکای اصلی‌اش بود. این اتکا به قدرت الهی، در دوران محاصره اقتصادی انقلاب نیز ادامه یافت و او معتقد بود که این انقلاب به دست قدرت خدا پیروز شده و توسط همان قدرت حفظ خواهد شد.
این متن حکایتی از تعامل آیت‌الله خامنه‌ای با شهید سید محمدباقر حکیم در دوران پس از سقوط صدام و تسلط آمریکا بر عراق را بازگو می‌کند. زمانی که شهید حکیم قصد بازگشت به نجف را داشت، آیت‌الله خامنه‌ای به او توصیه کرد که از قدرت آمریکا نترسد و تاکید کرد که آمریکایی‌ها حقیرند و باید از عراق خارج شوند. شهید حکیم با ابراز تعجب از این اطمینان خاطر، به تهدیدات آمریکا علیه ایران اشاره کرد. آیت‌الله خامنه‌ای در پاسخ، دلیل این اطمینان را اتکا به خداوند دانست و بیان کرد که با وجود شناخت از قدرت و وحشی‌گری آمریکا، اتکا به خدا باعث آرامش و عدم ترس میشود.
در دوران پیش از رسیدن به سلطنت، رضا پهلوی با تظاهر به مذهبی بودن و شرکت در مراسم سوگواری محرم، سعی در جلب نظر مردم داشت. اما پس از به قدرت رسیدن، رویکرد خود را تغییر داد و با محدود کردن مناسک مذهبی، تلاش در جداسازی اجباری جامعه از دین نمود. این تناقض رفتاری نشان‌دهنده پایه‌ریزی حکومت او بر اساس فریبکاری است.
این متن به نقد شدید دوران حکومت محمدرضا پهلوی می‌پردازد و او را به ریاکاری در دینداری متهم می‌کند. در حالی که پهلوی ادعا می‌کرد نیرویی عرفانی او را همراهی می‌کند و خود را فردی مذهبی معرفی می‌کرد و حتی از ملاقات با حضرت قائم (عج) سخن می‌گفت، اما همزمان سیاست‌هایی را ترویج می‌کرد که با ارزش‌های دینی در تضاد کامل بود. گسترش فساد، فحشا، مشروب‌فروشی‌ها، قمارخانه‌ها، و حمایت از مراکز فساد مانند کاباره‌ها، برگزاری جشن هنر شیراز با محتوای مستهجن، اشغال برنامه‌های تلویزیونی و سینماها توسط فیلم‌های مبتذل آمریکایی، و ممنوعیت استفاده از چادر برای دانش‌آموزان، دانشجویان و کارمندان، تنها بخشی از این سیاست‌ها بود. علاوه بر این، در حالی که او از ایمان سخن می‌گفت، بسیاری از وعاظ و روحانیون در زندان‌ها، تبعیدگاه‌ها و شکنجه‌گاه‌ها به سر می‌بردند. متن نتیجه می‌گیرد که پهلوی برای حفظ ظاهر و جلب نظر برخی، دم از دین می‌زد، اما در عمل برای خوش‌خدمتی به بیگانگان، فساد و بی‌بندوباری را در جامعه ترویج می‌کرد.
این متن به مقایسه رفتار آیت‌الله خمینی با برخی دیگر از علما پس از فوت آیت‌الله بروجردی می‌پردازد. در حالی که سایر فقها و علما با برگزاری جلسات استفتاء، مرجعیت خود را پذیرفتند، آیت‌الله خمینی چنین نکرد. وقتی یکی از شاگردانش به او پیشنهاد برگزاری جلسات هفتگی مباحثه فقهی داد (با هدف تشکیل جلسه استفتاء)، آیت‌الله خمینی این پیشنهاد را رد کرد و در پاسخی قاطع، شاگرد خود را به تفکر درباره مرگ و معاد و مبارزه با نفس اماره دعوت کرد و اعلام نمود که نیازی به تشکیل جلسه استفتاء ندارد و در صورت لزوم، خود به سوالات پاسخ خواهد داد. متن تاکید می‌کند که این رفتار نشان‌دهنده اخلاص آیت‌الله خمینی و عدم تمایل او به خودنمایی نزد مردم بود.
ایشان با مشاهده تکرار پخش مراسم غبارروبی ضریح امام رضا (ع) در تلویزیون، این اقدام را نوعی افراط در نمایش برنامه‌های خودی دانسته و به لزوم پرهیز از برجسته‌سازی خود اشاره می‌کنند. در خاطره دوم، در مواجهه با اصرار برخی برای پخش درس ایشان از رادیو معارف، شرط پخش را پخش شدن درس همه مراجع قرار داده و در صورت عدم امکان، پخش درس خود را ضروری ندانسته و آن را منوط به در اختیار بودن امکانات صدا و سیما برای همه دانسته و اینگونه بر دوری خود از خودنمایی و اولویت دادن به اخلاص تاکید می‌ورزند
این متن، نامه‌ای از زنان یزد به مجلس شورای ملی در دوران رضا شاه را بازتاب می‌دهد که در آن به ظلم و ستم شدید پاسبانان و مأموران شهربانی به زنان، از جمله ضرب و جرح، غارت اموال (روسری و چادر نماز) و حتی به شهادت رساندن زنان بیمار یا باردار اشاره شده است. نویسنده نامه معتقد است که در زمان قانون کشف حجاب رضا شاه، حتی ناموس خود او نیز غیرت نداشت و این ظلم‌ها در حالی صورت می‌گرفت که شاه با بی‌حجابی ملکه و دخترانش، به مقدسات توهین می‌کرد.
در سفر سلطان قابوس به ایران، محمدرضا پهلوی دستور داد دختران ایرانی برای خوش‌گذرانی در اختیار او قرار گیرند. گفته شد سلطان قابوس هر شب چهار تا پنج دختر داشته و از آنها بسیار لذت برده است.
آیت‌الله خمینی در سن هجده سالگی در حین سفر به اراک، شاهد رفتار نامناسب یک افسر با یک زن در اتوبوس بود. هنگام پیاده‌شدن در قهوه‌خانه، او کمربند افسر را گرفت و او را به پاسگاه برد و به او گفت: «تو افسر خائنی هستی!»
در جریان سفر آیت‌الله خامنه‌ای به مناطق زلزله‌زده سرپل‌ذهاب در سال ۱۳۹۶، هنگام دیدار با مردم، محافظ ایشان به دلیل ازدحام جمعیت نزدیک بود به زنی که در حال صحبت با آیت‌الله خامنه‌ای بود، اصابت کند. آیت‌الله خامنه‌ای با حائل کردن دست خود، مانع برخورد محافظ با آن زن شد و بدین ترتیب از کرامت او محافظت کرد. این اقدام که به عنوان “غیرت علوی” در فضای مجازی بازنشر شد، نشان‌دهنده توجه ایشان به حفظ احترام و کرامت بانوان بود.
رضا پهلوی چهار بار ازدواج کرد که اکثر آنها کوتاه مدت و با طلاق همراه بود. روابط او فاقد عشق و تعهد خانوادگی توصیف شده است.
محمدرضا پهلوی به دلیل “زن‌بارگی” از همسران اول (فوزیه) و دوم (ثریا) خود جدا شد و سپس با فرح ازدواج کرد. فساد جنسی او، از جمله علاقه به دختران موطلایی و مهمانداران لوفت‌هانزا، آشکار بود. او حتی در سفرهای تفریحی، فرح را به ویلا می‌فرستاد تا خودش به عیاشی بپردازد و درخواست‌های نامشروعی مانند رابطه با دختر وزیر یا درخواست زن از فرماندار ونیز داشت
آیت‌الله خمینی در نامه‌ای از مسیر سفر حج (۱۳۱۲) به همسرش، عشق و دلتنگی عمیق خود را ابراز داشت و از زیبایی‌های بیروت نوشت و آرزوی حضور او را داشت. ایشان در عمل نیز نمونه‌ای از احترام، محبت و تعهد زناشویی بودند؛ هرگز با همسرشان تندی نمی‌کردند، در امور منزل دخالت نمی‌دادند و فرزندان را به رعایت حرمت مادرشان توصیه می‌کردند، گرچه همواره از خود در برابر همسرشان طلب رضایت داشتند
در دیداری با طنزپردازان، آیت‌الله خامنه‌ای به درخواست شهرام شکیبا برای انگشتری یادگاری، با طنز پاسخ دادند که آن انگشتر حلقه ازدواج ایشان از سال ۱۳۴۳ است. این خاطره نمادی از وفاداری و تعهد ایشان به خانواده است
این متن روایتگر فساد مالی در دوران پهلوی است، به ویژه در مورد رضا پهلوی و فرزندانش. به عنوان نمونه، به درخواست غیرقانونی یکی از پسران رضا پهلوی برای کابل‌کشی باغ شخصی با بودجه شهرداری و اجتناب از پرداخت هزینه برق اشاره شده است. همچنین، متن بیان می‌کند که خانواده پهلوی با تصاحب گسترده زمین‌ها، به یکی از بزرگترین مالکان کشور تبدیل شده بودند
خانواده سلطنتی و اطرافیانشان از کاخ‌های متعدد، امکانات رفاهی لوکس، و مصالح و لوازم وارداتی بهره‌مند بودند که همگی از محل بیت‌المال تأمین می‌شد. در حالی که ولی‌عهد ۱۴ ساله در ناز و نعمت غرق بود و با هواپیمای شخصی به مدرسه می‌رفت، هم‌سالان او در فقر شدید به سر می‌بردند. محمدرضا پهلوی نیز هزینه‌های هنگفتی را صرف زندگی اشرافی فرزندان و نزدیکان خود می‌کرد، که این امر نمونه‌ای آشکار از اولویت دادن منافع شخصی بر منافع عمومی و تضاد طبقاتی عمیق در جامعه آن روز بود.
شدت پایبندی آیت‌الله خمینی به حفظ بیت‌المال را نشان می‌دهد. ایشان حتی اجازه استفاده شخصی از تلفن دولتی را نمی‌دادند و هزینه‌های خانواده خود را به دقت جداگانه محاسبه و از اموال شخصی تأمین می‌کردند. این رویکرد سخت‌گیرانه شامل تفکیک هزینه‌ها، حتی برای پسر خود، و مصرف بهینه و حساب‌شده از منابع عمومی در تمام سطوح بود
ایت الله خامنه ای در جریان پذیرایی از آیت‌الله جوادی آملی، اجازه ندادند پسرشان، مصطفی، از غذای بیت‌المال استفاده کند و تأکید داشتند که فرزندانشان باید از غذای خانگی خود میل کنند. این اقدام نشان‌دهنده حساسیت شدید ایشان به حفظ اموال عمومی و پرهیز از هرگونه استفاده شخصی است
گزارش‌های سیا از فساد فرزندان رضا پهلوی پرده برمی‌دارد. پسرانش صنعت حمل و نقل را با اولویت دادن به کامیون بر راه‌آهن، برای منافع شخصی کنترل می‌کردند و مانع توسعه خطوط ریلی می‌شدند. دخترش نیز در تصمیم‌گیری‌های صنعتی کشور نفوذ داشت. این فسادها باعث اتلاف منابع و نیروی انسانی می‌شد
محمدرضا پهلوی به خانواده‌اش اجازه سوءاستفاده از بیت‌المال را می‌داد. شاپور علیرضا در قاچاق مواد مخدر دست داشت. فرح در امور فرهنگی و اقتصادی دخالت کرده و با قیمت‌گذاری‌های نجومی، اختلاس می‌کرد. شهناز نیز از بیت‌المال برداشت‌های کلان داشت
بنی‌صدر پیشنهاد نخست‌وزیری احمد خمینی را داد، اما آیت‌الله خمینی مخالفت کرد و گفت تمایلی ندارد افراد منسوب به او مسئولیت بگیرند و احمد به عنوان خدمتگزار ملت بهتر می‌تواند فعالیت کند
چهار پسر آیت‌الله خامنه‌ای زندگی طلبگی و ساده‌ای دارند و از موقعیت خود برای فعالیت اقتصادی استفاده نمی‌کنند. خامنه‌ای به آنها اجازه چنین کاری را نداده و گفته است در صورت ورود به اقتصاد، نامشان از شناسنامه حذف خواهد شد
انتخابات مجلس شورای ملی در دوران رضا پهلوی کاملاً فرمایشی بود؛ در انتخابات دوره‌ی ششم، آیت‌الله مدرس هیچ رأیی نداشت. او با طنز پرسید: «آن یک رأی که خودم به خودم دادم، کجاست؟!» رضا پهلوی اهمیتی به نظر مردم نمی‌داد
اسدالله علم، معتمد محمدرضا پهلوی، اعتراف می‌کند که انتخابات مجلس و هیأت حاکمه تحت کنترل کامل شاه و حزب حاکم بود و نمایندگان از پیش انتخاب می‌شدند. او به فساد و زد و بند در این فرایند اشاره کرده و قشر بالای جامعه را “اَفسد‌النّاس” می‌نامد. این بی‌اعتمادی به انتخابات، منجر به مشارکت پایین مردم شد، چنانکه در انتخابات انجمن‌های شهرداری تهران در سال ۱۳۵۵، از پنج میلیون نفر جمعیت، تنها حدود ۶۰-۷۰ هزار نفر ثبت‌نام کردند
آیت‌الله خمینی در روز رأی‌گیری “جمهوری اسلامی”، با وجود ازدحام جمعیت، تنها یک بار رأی داد و از انداختن رأی مجدد برای ثبت تصاویر بهتر خودداری کرد تا به حق رأی مردم احترام بگذارد. او حتی با وجود اختلاف نظر در مورد انتخاب بنی‌صدر، به نتیجه نهایی انتخابات و انتخاب مردم احترام گذاشت و تنها در مواردی که با اسلام مغایرت داشت، نظر مخالف را اعمال می‌کرد
آیت‌الله خامنه‌ای در طول دوران رهبری خود، همواره از آرای مردم صیانت کرده و به نتایج انتخابات احترام گذاشته است. حتی در مواجهه با فشارهای خارجی و ادعاهای تقلب (مانند انتخابات ۱۳۸۸)، ایشان بر حفظ رأی مردم تأکید کرده‌اند. نمونه‌های دیگر شامل پذیرش شکست نامزدهای مورد نظر (انتخابات ۱۳۹۲) و عدم اعلام آمارهای غیرواقعی برای مشارکت (انتخابات ۱۴۰۰) است که نشان‌دهنده عدم خیانت به رأی مردم و پایبندی به حقیقت است
رضا پهلوی با برگزاری مراسم عزاداری امام حسین (ع) مخالفت می‌کرد و در ایام محرم، با راه‌اندازی دسته‌های موزیک و کارناوال‌های شادی (حتی در شب عاشورا)، به مقدسات اسلامی توهین می‌کرد. این اقدامات در جهت مقابله با اسلام بود
دوران حکومت پهلوی شاهد ترویج فساد گسترده و مقابله با اسلام بود. این فساد در قالب آگهی‌های جنسی، فیلم‌های مستهجن، تشویق زنان به خوانندگی، کلوپ‌های شبانه و قمار نمود داشت. انقلاب سفید نیز با منع حجاب در مراکز عمومی و تأسیس «کاخ جوانان» با اهداف غیراخلاقی همراه بود. برگزاری «جشن هنر شیراز» در ماه رمضان ۱۳۵۶ نیز نمونه‌ای دیگر از این رویکرد ضد اسلامی بود.
پیش از انقلاب، آیت‌الله خمینی برای مقابله با لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، علمای قم را گرد هم آورد و نامه‌هایی به علمای شهرستان‌ها فرستاد. در تبعید پاریس نیز جلساتی با علاقه‌مندان به اسلام برگزار می‌کرد و به آگاهی‌بخشی آنان می‌پرداخت
آیت‌الله خامنه‌ای در دوران ریاست جمهوری، به دلیل وجود مشروبات الکلی در مهمانی رسمی زیمبابوه، از شرکت در آن خودداری کرد. این اقدام باعث افتخار مسلمانان شد. پس از انقلاب اسلامی، مسلمانان اقلیت نیز با افتخار هویت اسلامی خود را ابراز می‌کنند
در دوران قاجار و اوایل پهلوی، مستشاران آمریکایی (میلسپو) و سپس آلمانی، نقش کلیدی در نظام مالی و بانکی ایران ایفا کردند. رضا پهلوی به متخصصان داخلی اعتماد نداشت و ادارات و مراکز علمی را بر اساس الگوهای خارجی، به ویژه فرانسه و آلمان، سازماندهی کرد
ایشان از ابتدای انقلاب و به‌ویژه در دوران جنگ، مردم و مسئولین را به تکیه بر متخصصان داخلی و توسعه‌ی مراکز علمی و تحقیقاتی تشویق می‌کردند. ایشان معتقد بودند که دانشگاه‌ها، به عنوان مغز متفکر ملت، باید از وابستگی به شرق و غرب رها شده و اسلامی شوند.
آیت‌الله خامنه‌ای با تزریق واکسن کرونای تولید داخل، حمایت عملی خود را از تولیدات داخلی و تلاش دانشمندان ایرانی نشان داد
رضا پهلوی با مالکیت وسیع املاک در ایران، پس از امپراتور ژاپن، بزرگترین مالک آسیا بود. او با انحصار صنعت گردشگری و مالکیت بسیاری از هتل‌ها، به‌ویژه در سواحل خزر، در تجمل و ثروت‌اندوزی غرق بود
کاخ نیاوران، تبدیل شده از محل پذیرایی مقامات به خانه خانواده پهلوی، ۱۰ سال ساخت آن طول کشید. این کاخ ضدگلوله، ضدتوپ و ضدزلزله، ۹۰۰۰ متر مربعی، شامل امکانات لوکس و مجموعه‌های هنری نفیس بود. فرح پهلوی ۷۰۰ کیلو طلا را به خارج برد. خاندان سلطنتی کاخ‌های متعدد دیگری نیز داشتند که با بهترین مصالح و لوازم خارجی ساخته و تزئین شده بودند. زندگی آنها غرق در تجملاتی چون پوست سنجاب مسیحی ۴۰ هزار دلاری و مبلمان اروپایی میلیونی بود
آیت‌الله خمینی با پرهیز از تشریفات مرسوم، پذیرایی ساده‌ای از وزیر خارجه شوروی داشت و بر روی زمین می‌نشست. او تنها دو دست لباس داشت و هرگونه تجمل، حتی خرید میوه اضافه را رد می‌کرد. حتی هدیه خودرویی از آلمان را نیز نپذیرفت، چرا که شرط فروش آن را قبول نکرد و ترجیح داد پول آن به طلاب برسد
آیت‌الله خامنه‌ای هدیه عبای گران‌قیمت را نپذیرفتند و دستور دادند آن را فروخته و به چهار نفر داده شود تا از ترویج تجمل‌گرایی جلوگیری کنند. ایشان در خانه‌ای ساده با موکت و تنها یک فرش مندرس زندگی می‌کنند، به حدی که پسر آیت‌الله خمینی هنگام بازدید، به موکت پناه برده بود.
رضا پهلوی، در تقلید از پادشاه مصر، پیرمردی را سوار خودروی خود کرد و صد تومان انعام داد. پیرمرد به جای پول، درخواست معافیت پسرش از خدمت نظام کرد. رضا پهلوی موافقت کرد و دستور داد پول را به رشوه گیرندگان بدهند. متن به فساد گسترده در حکومت او و کسب ثروت از طریق رشوه، تصاحب املاک و خرید ارزان اشاره دارد.
محمدرضا پهلوی در تمامی قراردادهای دولتی حق‌الزحمه خود را برمی‌داشت و علاوه بر فساد شخصی، چشم‌پوشی و تشویق فساد نزدیکان و خانواده‌اش، از جمله نخست‌وزیر و همسرش فرح را نیز در دستور کار داشت.
استقبال میلیونی مردم ایران از آیت‌الله خمینی در بدو ورود به تهران و همچنین تشییع باشکوه پیکر ایشان پس از درگذشت شان، نشان‌دهنده عشق و ارادت عمیق مردم به ایشان بود.
فرمانده نیروی دریایی، غلام‌علی بایندر، با اقدام خود در استقرار پرچم ایران در جزایر خلیج فارس، باعث اعتراض انگلیسی‌ها و توبیخ از سوی رضا پهلوی شد. این رویداد نمونه‌ای از ضعف رضا پهلوی در برابر انگلیس و انعطاف‌پذیری او در قبال منافع ملی بود، که در نهایت منجر به اخراج او توسط انگلیسی‌ها به دلیل گرایش به آلمان شد.
رژیم پهلوی در برابر آمریکا و انگلیس منفعل و ذلیل بود؛ از امکانات نظامی ایران در جنگ ویتنام توسط آمریکا سوءاستفاده می‌شد و رژیم پهلوی قادر به فروش سلاح بدون اجازه آمریکا نبود. همچنین در برابر غارت شرکت انگلیسی کاستین سکوت کرده و نفت ایران را بسیار ارزان به انگلیس می‌فروخت.
این متن به عدم سازش آیت‌الله خمینی با دشمنان، حتی در دوران تبعید، اشاره دارد. نمونه‌هایی از این عدم سازش شامل نپذیرفتن غذای نامناسب در تبعیدگاه ترکیه، رد قرآن ارسالی صدام در نجف، و برخورد تحقیرآمیز با مقامات عراقی در مجلس ختم آیت‌الله حکیم است. همچنین، آیت‌الله خمینی با رد ملاقات با شاپور بختیار تا زمانی که عنوان نخست‌وزیری را داشت، بر موضع قاطع خود تأکید کرد.
نمونه هایی از اقتدار و عزت آیت‌الله خامنه‌ای در مواجهه با دشمنان اقتدار شامل شوخ‌طبعی در زندان ساواک علیرغم تراشیدن ریش و تحقیر، سخنرانی قاطع علیه آمریکا و شوروی در مجامع بین‌المللی، اصرار بر اجرای حکم اعدام سلمان رشدی با وجود تهدیدات غرب، عدم خم کردن سر در مقابل قذافی، و تشویق حزب‌الله به مقاومت در جنگ ۳۳ روزه لبنان است که به پیروزی آنان منجر شد.
محمّدرضا پهلوی به قدری به متخصصان ایرانی بی‌اعتماد بود که برای معالجه دندان خود و همسرش به زوریخ سوئیس می‌رفت و حتی دندان‌ساز مخصوصش را از آنجا به ایران می‌آورد، گاهی فقط برای کشیدن یک دندان.