وقتی او از پاریس به تهران آمد، نمایندگان مردم از قشرهای مختلف در فرودگاه مهرآباد از او استقبال کردند؛ روحانیون، برادران اهل تسنّن، اقلیّت‌های مذهبی، احزاب و جمعیّت‌های سیاسی، استادان دانشگاه، قضات و حقوق‌دانان، دانش‌جویان، پزشکان و مهندسان، سندیکای مشترک صنایع نفت، دهقانان، کارگران، معلّمان، بازرگانان، اصناف و نمایندگان وسایل ارتباط جمعی. به گزارش خبرگزاران خارجی، حدود ۶ میلیون نفر از مردم به استقبالش آمده بودند؛ به گونه‌ای که مسافت ۳۳ کیلومتری فرودگاه تا بهشت زهرا سلام‌الله علیها را پر کرده بودند و در مسیر، شاخه‌های سرخ و سفید گل چیده بودند. نیم‌میلیون نفر از مردم هم در بهشت زهرا سلام‌الله‌علیها جمع شده بودند.[۱] وقتی او از دنیا رفت، جمعیّتی میلیونی، خودشان را از سرتاسر ایران به تهران رساندند و پیکر او را تشییع و عزاداری کردند. ازدحام مراسم تشییع آن‌قدر زیاد بود که کامیون حمل تابوت از مسیر خارج شد و مسئولان مجبور شدند تابوت را با هلی‌کوپتر به محل تدفین برسانند. به راستی، مردم به آیت‌الله خمینی، عاشقانه ارادت می‌ورزیدند.
