دختر ۱۷ ساله‌ای به نام «زینب.ن» از تهران، در نامه‌ای انتقادی به آیت‌الله خامنه‌ای، به برخورد تند ایشان با مردی که در روز قدس در میان خطبه‌ها نامه‌ای داشته، اشاره می‌کند. آیت‌الله خامنه‌ای در پاسخ، ضمن تشکر از تذکر زینب، اعتراف می‌کند که ممکن است لحن گوینده تلخ باشد و از خداوند طلب بخشش و اصلاح برای خود می‌کند. او هیچ دفاعی از رفتار خود نمی‌کند و ابراز امیدواری می‌کند که گوینده، در صورت امکان، مورد تذکر قرار گیرد.
منبع فیش
کتاب سایه روشن،سیدمحمدحسین راجی ،چاپ هفتم،ص47.
انتقاد پذیری و نصیحت پذیری رهبری
دختر هفده‌ساله‌ای از تهران به نام «زینب.ن» نامه‌ای انتقادی به او نوشت: «روز قدس، مردی در میان خطبه‌های شما بلند شد، مثل این که نامه‌ای داشت؛ ولی شما چه‌قدر تلخ او را در انظار هزاران نفر شکستید.»
آیت‌الله خامنه‌ای در پاسخِ انتقاد او چنین نوشت: «دختر عزیزم، از تذکّر شما خرسند و متشکّرم و امیدوارم خداوند همه‌ی ما را ببخشد و از خطاهای کوچک و بزرگ ما، که کم هم نیستند، درگذرد. من در باب آن‌چه شما یادآوری کرده‌اید، هیچ دفاعی نمی‌کنم. گاهی گوینده از تلخی لحن خود به‌قدر شنونده آگاه نمی‌شود. در این موارد، همه باید از خداوند متعال بخواهند که گوینده را متوجّه و اصلاح کند و اگر ممکن شود به او تذکّر دهند. توفیق شما را از خداوند متعال مسئلت می‌نمایم.»[۱]
