او در مصاحبه‌ای گفته بود اگر در شاخ آفریقا، بین سومالی و سودان، جنگی در بگیرد، ما بی‌طرف نمی‌مانیم! در محافل سیاسی تهران، این حرف او را نقد کردند. او وقتی خبر انتقادها را شنید، عصبانی شد و گفت: «بگویید این آدم‌ها، چه غلط‌هایی می‌کنند و این غلط‌ها به آن‌ها نیامده!»
به او گفتند: «این گزارش برگرفته از سخنان محافل سیاسی تهران است.»
او هم پاسخ داده بود: «محافل سیاسی تهران، چه گُ. ه .ی هستند!؟»[۱]
همچنین، او جان‌اوکز، خبرنگار نیویورک تایمز را «پدر‌سگ»[۲] ؛ رضا قطبی، پسر دایی فرح پهلوی و رئیس رادیو و تلویزیون را «…خور»[۳]؛ هنری پرخت (پرکت)، مسئول دفتر ایران در وزارت امور خارجه‌ی آمریکا را «مادر‌سگ»[۴] ؛ آنتونی پارسونز را که نماینده‌ی انگلیس در سازمان ملل و بعد، سفیر انگلیس در ایران بود، «مادر… »[۵] و روزنامه‌چی‌های کشور را «جاکش» خوانده بود. این فحش‌ها، تنها گوشه‌ای از ادب و نزاکت محمّدر‌ضا پهلوی است!