محمدقلی مجد، مدرس مرکز خاورمیانۀ دانشگاه پنسیلوانیا، در کتاب «رضاشاه و بریتانیا» مینویسد:
در سپتامبر ۱۹۳۱م [شهریور ۱۳۱۰ شمسی] بریتانیا تبدیل استرلینگ به طلا را به حالت تعلیق درآورد و عملاً ارزش پوند را پایین کشید. هارت در گزارش خود واکنش رضاشاه به خبر کاهش ارزش استرلینگ را اینگونه بازگو کرده است:
با احترام به عرض میرساند که اولین خبر تعلیق معیار طلا از سوی دولت بریتانیا تنها یک هفته پیش به تهران رسید که نتیجۀ آن هرجومرج مالی در ایران بود. چنانکه قبلاً گزارش شد، شاه در سفر بود. تلگرام ارسالی از تهران در کرمانشاه به دستش رسید. میگویند با شنیدن خبر کاملاً ازخودبیخود شد و از کوره دررفت و انگلیسیها، مشاورانش، همراهانش و خودش را به باد فحش و ناسزا گرفت و از خشم زبانش به لکنت افتاد؛ البته دلیل این همه ناراحتی بسیار واضح است. همه میدانند که نهفقط دولت ایران نزدیک به چهار تا پنج میلیون لیرۀ استرلینگ[۱] در خارج از کشور ذخیره دارد، بلکه میگویند شخص شاه هم بیش از ۱ میلیون پوند در خارج از کشور پول دارد. حالا ۳۰ درصد همۀ این پولها در یک چشمبههمزدن پریده است! مسلماً تحملش خیلی سخت است.[۲]
