دانش‌آموزان نامه‌ای برای آیت‌الله خمینی نوشته و در آن، با الهام از متون دینی، قصد خود را برای نصیحت کردن ایشان بیان می‌کنند. با این حال، به دلیل جایگاه و تقوای آیت‌الله خمینی، خود را ناتوان از چنین کاری می‌دانند. آیت‌الله خمینی در پاسخ، ضمن ابراز لطف به نامه دانش‌آموزان، آرزو می‌کند که کاش آن‌ها او را نصیحت می‌کردند، چرا که خود را محتاج نصیحت می‌داند.
منبع فیش
کتاب سایه روشن،سیدمحمدحسین راجی ،چاپ هفتم،ص46
نصیحت و انتقاد پذیری امام خمینی
بسمه تعالی، فرزندان عزیزم! نامه‌ی محبّت‌آمیز شما را قرائت کردم. کاش، شما عزیزان مرا نصیحت می‌کردید که محتاج آنم. […]»
متن بالا، پاسخ آیت‌الله خمینی به انتقاد و نصیحت چند دانش‌آموز است که برایش نامه نوشته بودند: « […] چون در کتاب دینی ما، نامه‌ی امام محمّد تقی علیه‌السلام را به فرمانده‌ی سیستان و نصیحت‌هایی را که امام به ایشان کرده‌اند نوشته، ما هم تصمیم گرفتیم که برای شما نامه‌ای نوشته و شما را نصیحت کنیم. ولی اماما، ما شما را نمی‌توانیم نصیحت کنیم؛ زیرا شما بزرگوارید و از همه‌ی گناهان به دورید. […]»[۱]
