قطعه زمینی از پدرش به او ارث رسیده بود که در آن، با برادر بزرگش، آیت الله پسندیده شریک بود. او زندگی‌اش را از درآمد ماهیانه‌ای که از همین زمین حاصل می‌شد، اداره می‌کرد. اصلاً برنامه‌های زندگی‌اش را طوری ترتیب می‌داد که همان درآمد زمین کفایت بکند. او یک ریال هم از سهم امام استفاده نکرد؛ تا وقتی که صاحب رساله شد.[۱]
