طلبۀ شهید، علی خلیلی که در راه غیرت دینی به شهادت رسید، الگوی غیرت برای همۀ ماست. این شهید بزرگوار قبل از نائلشدن به درجۀ رفیع شهادت، دربارۀ درگیری خود با اشراری که سال ۹۰ قصد تجاوز به دو خانم را داشتند، میگوید:
…دیدیم که پنج الی شش نفر دارند دو تا خانم را اذیت میکنند. شرح ماجرا یادم نیست. بچهها میگویند که داشتند بهزور سوار ماشینشان میکردند که ما رسیدیم. بچههای همراه من، کوچک بودند. آن موقع سوم راهنمایی بودند. آنها ایستادند و من از موتور پیاده شدم و رفتم به آنها تذکر دادم؛ ولی گلاویز شدیم. آن دو سه نفر که همراه من بودند هم کتک خوردند. دراینحین یک چاقو، نمیدانم از پشت بود یا از جلو، نثار ما شد. من همانجا افتادم. چاقو در ناحیۀ گردن و نزدیک شاهرگم خورد. من همانجا افتادم. آنهایی که چاقو زده بودند، همگی فرار کردند. یکی از این دانشآموزهایی که همراه من بود، موتورسواری بلد بود و دنبال آنها رفت. شمارۀ پلاک آنها را برداشت. من حدود نیمساعتی در خیابان افتاده بودم. بعد از نیمساعت، دو نفر از بچههای شمال شهر داشتند از آنجا رد میشدند. ما را دیدند و سوار کردند و به اورژانس فلکۀ سوم تهرانپارس بردند… .
بالاخره علی خلیلی بعد از حدود سهسالونیم در ۳فروردین۱۳۹۴ بر اثر جراحات وارده در آن حادثه، بهشهادت رسید و به همۀ انسانها غیرت دینی را عملاً نشان داد.[۱]