وقتی رئیس‌جمهور کشور بود، به دعوت رئیس‌جمهور زیمبابوه به مهمانی رسمی شام مهمان شده بود؛ اما وقتی فهمید که سر میز آن‌ها، مشروبات الکلی وجود دارد، به آنان پیغام داد: «ما در این مهمانی شرکت نمی‌کنیم، مگر این که مشروبات الکلی جمع شوند. ما سر سفره‌ای که در آن مشروبات الکلی باشد، حاضر نمی‌شویم؛ چون شرعاً حرام است.» آن‌ها نپذیرفتند که مشروبات را جمع کنند و طبق رسم خودشان از سایر مهمانان با مشروب پذیرایی کردند. آیت‌الله خامنه‌ای هم به آن مهمانی نرفت. انتشار این خبر در جهان اسلام، باعث تقویت موضع آرمانی جمهوری اسلامی ایران و مایه‌ی افتخار مسلمانان دنیا شد.[۱]
بعدها، وقتی به مقام رهبری انقلاب اسلامی ایران رسید، همین‌گونه رفتارها و تصمیماتش باعث شد که اسلام و مسلمانان در کشورهای مختلف، سربلند باشند. مثلاً فردی مسلمان از کشوری بزرگ که مسلمانان در آن در اقلیّت هستند، می‌گفت: «قبل از انقلاب اسـلامی ایران، مسلمان‌بودن خود را هرگز اظهار نمی‌کردیم. هر چند، روی بچّه‌های خود اسم اسـلامی می‌گذاشـتیم، اما از بیان آن خجالت می‌کشیدیم! اما با انقلاب اسلامی، مسلمانان ما، اسم اسلامی خود را با افتخار بر زبان می‌آورند.»[۲]